شعر من

شعر من را می نویسد با قلم در دست من

هر نفس شعرم و هر شعرم قلم

طرح ونقشم در خیال شعر هاست

انعکاسش بر مسیر لاله هاست

گه قلم دستم بگیرد ورنه دست من قلم

روز و شب را می نگارم بی قلم

می دمم در ساز باد

می نوازم بر نسیم بامداد

می نویسم بر ستاره با نگاه

طالع ام را گاه گاه

رعد را می غرم و همراه باران می شوم

کوه را سیلی و با دریا هم آوا می شوم

روح دریا را پر و بالی دهم

تا کویر تشنه را بی آیه هم بستر شود

آفتاب آید مرا تابد به روی سبزه زار

نو شوم هر صبح دم با روزگار